შედუღების აპარატი თუ გჭირდებათ, ყველა საჭირო ინფორმაციას აქ მიიღებთ |
შედუღების აპარატი თუ გჭირდებათ, ყველა საჭირო ინფორმაციას აქ მიიღებთ |
რამდენი გაფრთხილება და დარიგება გვახსოვს ბავშვობიდან, როცა ეზოში ჩასულებს მშობლები თუ ბებია-ბაბუები გვეუბნებოდნენ, სვარკის აპარატი თუ ჩართო ვინმემ, არ შეხედო, თვალი მოაშორეო. მართლებიც იყვნენ და სწორ რჩევებსაც გვაძლევდნენ, რა თქმა უნდა. თუმცა, ახლა რომ იმავეს გამეორება არ გამოგვივიდეს, ჩვენ ისეთ რჩევებს მოგცემთ, შედუღების აპარატის შეძენისას რომ გამოგადგებათ.
თუკი იცით, უბრალოდ, შეგახსენებთ, ხოლო თუ არ იცით, ახლავე გაიგებთ შედუღების აპარატების სახეობებს:
1) პირველი სახეობის საფუძველი მძლავრი ტრანსფორმატორია, რომელზეც მოწყობილობაა მიერთებული. აგრეგატი პასუხისმგებელია, ქსელის ძაბვისგან მიიღოს ძაბვის ის მაჩვენებელი, რომელიც შედუღების პროცესისთვის არის საჭირო. ტრანსფორმატორული ტიპის აპარატის მუშაობისთვის საჭიროა სულ რაღაც 50-60 ვოლტი, ქსელში კი, მოგეხსენებათ, გაცილებით მაღალი ძაბვაა, რასაც შემცირება სჭირდება.
2) ინვერტორები - ეს არის პირველის, ანუ ტრანსფორმატორის გაუმჯობესებული სახეობა, სადაც მუდმივი დენის ცვლად დენში გადაყვანა ხდება და ტექნოლოგია საკმაოდ მარტივია.
თავის მხრივ, არსებობს ამ სახეობის რამდენიმე ქვესახეობა. ყველაზე პოპულარული და გავრცელებული მოწყობილობებია არგონ-რკალური შედუღების აპარატები, რომელსაც ჩვეულებრივ, უჟანგავი ლითონების შედუღებისთვის იყენებენ.
შედუღების ამ ტიპს არაერთი უპირატესობა აქვს:
3) ნახევრადავტომატები - პროცესი მიმდინარეობს მისადუღი ღეროს ხარჯზე. ლითონების შედუღება ხდება დამცავ, ინერტული აირის გარემოში.
4) ბოლო ტიპის შედუღების აპარატიც ასევე გარდაქმნის ქსელის ძაბვას იმ ძაბვად, რაც სამუშაოების შესრულებას სჭირდება. გარდა ამისა, აქაც გამოიყენება ტრანსფორმატორი.
მოკლედ თუ ვიტყვით, ინვენტორული შედუღების აპარატი მუდმივი დენის ცვლად დენში გადამყვანი მოწყობილობაა. 220 ვოლტის გარდაქმნის შემდეგ, მოწყობილობა მაღალი სიხშირის დენს იღებს. ძაბვის შემცირება მის ძალას მნიშვნელოვნად ზრდის.
ამ პროცესის შედეგად მიღებული მაღალი სიხშირის ელექტრული დენი, გაზრდილი ძალითა და დაბალი ძაბვით, კვლავ გარდაიქმნება მუდმივ დენად, რომლის დახმარებითაც ხდება კიდეც შედუღება.
შედუღების დროს ლითონის დნობა შესაძლებელია ელექტრული რკალის მაღალი ტემპერატურის ხარჯზე. რკალი შედუღების ელექტროდსა და შესადუღებელ ლითონს შორის წარმოიქმნება. ამისთვის მათ ურთიერთსაწინააღმდეგო პოლუსებს უერთებენ. თუკი ელექტროდი მიერთებულია მინუსთან, ხოლო დეტალი - პლუსთან, ასეთ შეერთებას პირდაპირს უწოდებენ, ხოლო თუკი ეს ყველაფერი პირიქით ხდება, სახელწოდებაც შესაბამისი აქვს - საპირისპიროს. ორივე ვარიანტი შეიძლება გამოიყენებოდეს სხვადასხვა სისქის ლითონების შედუღებისას.
შედუღების ელექტროდი ლითონის ბირთვისა და საფარისგან შედგება, რომელიც შედუღების ადგილს ჟანგბადის ზემოქმედებისგან იცავს. ლითონთან ელექტროდის ბირთვის კონტაქტის შედეგად ელექტრული რკალი წარმოიქმნება, საფარი კი წვას იწყებს. საფარის გამდნარი ნაწილი ლითონს დამცავი ფენით ფარავს, რომელიც მალევე მყარდება და წიდად იქცევა.
ელექტრული რკალი ძალიან დიდ სითბოს წარმოქმნის - 7000 °C-მდე. შედუღების დროს ტემპერატურის მატებასთან ერთად ჩნდება ძლიერი ნათება, მათ შორის თვალისთვის უხილავ ულტრაიისფერ დიაპაზონში. ულტრაიისფერმა სხივებმა შეიძლება თვალების დამწვრობა გამოიწვიოს, რაც იმას ნიშნავს, რომ უსაფრთხოების ზომების დაცვა შედუღების პროცესში აუცილებელია. უფრო მეტიც, ნათების მავნე მოქმედება დამოკიდებულია არა მხოლოდ ხანგრძლივობაზე, არამედ სიკაშკაშის ინტენსივობასა და მასთან სიახლოვეზე. ამიტომ მშობლები აბსოლუტურად გამართლებულად უკრძალავენ ბავშვებს შედუღების პროცესის ყურებას, ყველა შემდუღებელი კი სპეციალურ სათვალეებს იყენებს.